Dzisiaj opublikuję moich pupilów, które zawsze poprawiają mi humor.. :)


Kot domowy (łac. Felis catus, również Felis silvestris catus lub Felis (silvestris) domesticus) – udomowiony gatunek małego, mięsożernego ssaka z rzędu drapieżnych z rodziny kotowatych. Przez ludzi ceniony jako zwierzę domowe oraz z powodu jego zdolności do niszczenia szkodników. Koty zostały udomowione około 9500 lat temu i są obecnie najpopularniejszymi zwierzętami domowymi na świecie. Gatunek prawdopodobnie pochodzi od kota nubijskiego, przy czym w Europie krzyżował się ze żbikiem.

Koty żyjące na wolności dożywają średnio do 8 lat, natomiast koty trzymane w domu osiągają wiek do 20 lat. Na długość życia wpływa szereg czynników, takich jak: płeć, styl życia, zwyczaje. Najdłużej żyjącym kotem według Księgi rekordów Guinnessa była kotka imieniem Creme Puff (1967–2005), która przeżyła 38 lat i 3 dni.
Małe kocięta rozwijają się szybko. Stają się w pełni samodzielne w wieku od 10 do 12 tygodni i wtedy mogą trafić do nowych właścicieli. Gdy mają około 3 miesięcy kotka przestaje się nimi interesować i zmusza je do samodzielności. W wieku około 5 miesięcy kociaki wymieniają zęby na stałe. Dzieciństwo kończy się z uzyskaniem dojrzałości płciowej. W tym okresie może pojawić się pierwsza ruja, a kot zaczyna oznaczać swoje terytorium.

Wyraźne objawy starości pojawiają się zwykle po 10 roku życia: coraz częściej pojawia się kamień nazębny, osłabia się wzrok, słuch i węch, stają się powolne oraz słabe. Stare koty są bardzo wrażliwe na zmiany środowiskowe i stres.

Chihuahua (w języku hiszpańskim chihuahueño) – jedna z ras psów, należąca według klasyfikacji FCI do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji chihuahua, nie podlegająca próbom pracy[1]. Istnieją dwie odmiany tej rasy: krótkowłosa i długowłosa. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, rasa ta należy do grupy psów ozdobnych i do towarzystwa.


Budowa
Mały pies o krępej, zwartej i silnej budowie, format sylwetki zbliżony do kwadratu. Charakterystyczną cechą rasy jest jabłkowata głowa z nie zarośniętym ciemiączkiem. Uszy są duże. Ogon jest noszony sztywno i prosto. Oczy szeroko rozstawione i żuchwa lekko wysunięta do przodu.

Szata i umaszczenie
Umaszczenie jest różnorodne, najczęściej występujące jednak płowe, czekoladowe, białe, piaskowe, srebrzystopłowe, srebrzystoszare, czarne, czarne podpalane, biało-brązowe i płowe pręgowane.
Przy czarnym kolorze psa widać na dole szyi biały krawacik i nieco brązowe skarpetki u nóg.

STRUŚ AFRYKAŃSKI


Struś afrykański (Struthio camelus), jedyny gatunek ptaka z rodziny strusi (Struthionidae). Największy i najcięższy ptak żyjący obecnie: 274 cm wysokości i 156 kg wagi. Posiada bardzo dobry wzrok. Samiec wyższy od samicy. Struś występuje w 4 podgatunkach w Afryce, na terenie południowej Sahary do Sudanu i Etiopii, w Somalii po Kenię, od południowej Kenii do Tanzanii i w Afryce Południowej.

Długie nogi, uda silnie umięśnione oraz tylko po dwa kopytkowate palce u nóg, większy opatrzony silnym pazurem. Głowa i 2/3 długiej szyi są prawie nie opierzone, barwa skóry głowy, szyi i nóg jest różna u poszczególnych podgatunków. Upierzenie tułowia samca czarne z białymi, długimi, puchowymi piórami skrzydeł i ogona. Samica szarobrązowa z jaśniejszym ogonem. Struś nie lata, lecz jest rekordzistą w biegu wśród ptaków (72-96 km/godz.), podczas biegu stawia kroki o długości 3,5 metra.. Ma największe oczy z wszystkich kręgowców lądowych (5 cm średnicy).

Żyje w małych stadach (5-6 sztuk) na pustyniach, półpustyniach i sawannach, przystosowany do niekorzystnych warunków (może przeżyć nawet 25-procentowy spadek masy ciała wskutek odwodnienia). Żywi się głównie roślinami. Gniazduje na ziemi, samiec parzy się z 2, 3 i więcej samicami, każda składa 2-11 jaj o wadze do 1,8 kg (łącznie 10-40 jaj). Inkubacja trwa 42 dni. Wysiaduje głównie samiec i on zajmuje się pisklętami, które opuszczają gniazdo wkrótce po wylęgu.

Tygrys bengalski

Tygrys bengalski (Panthera tigris tigris) – najliczniejszy podgatunek tygrysa i największy, nie licząc tygrysa syberyjskiego (P. t. altaica), ze współcześnie żyjących kotowatych. Trzecim tak dużym kotem był żyjący jeszcze w latach 60. XX wieku tygrys kaspijski (P. t. virgata). Wszystkie trzy wymienione tygrysy zaliczane są do największych kotowatych jakie kiedykolwiek istniały. Tygrys bengalski jest narodowym zwierzęciem Bangladeszu.


Charakterystyka
Ubarwienie pomarańczowo-brązowe z czarnymi pręgami. Występuje również w odmianie bez pręg, albinotycznej (biały) i melanistycznej (czarny).

Białe tygrysy bengalskie w Haifa Educational Zoo
Dojrzały samiec osiąga przeważnie długość do 290 cm (razem z ogonem długim na ok. 1 m.) przy przeciętnej masie ciała 220–230 kg (podobną wielkość i masę ma lew). Samice są mniejsze – osiągają do 250 cm długości i przeciętnie ok. 140 kg masy ciała. Największy odnotowany w literaturze osobnik nazwany Bachelor of Powalgarh, zastrzelony w 1930 roku w Kumaon (północne Indie) mierzył 3228 mm długości. Najcięższy osobnik ważył 258,2 kg.
Samce zajmują terytoria o powierzchni od 30–105 km², a samice od 10–39 km². Ze względu na zmniejszające się powierzchnie siedlisk dostępnych dla tak dużych drapieżników w Indiach obserwowane jest największe ich zagęszczenie. Spotykane są nawet grupy wzajemnie tolerujących się osobników – tygrysy są samotnikami o wysoko rozwiniętej agresji terytorialnej.

Żółwie Caretta Caretta

Żółw morski Caretta Caretta to gatunek zagrożony. Dziś można go spotkać jedynie w obrębie basenu Morza Śródziemnego. Żółw może osiągnąć wielkość 1,2 metra długości i 100 kg wagi. Samica żółwia składa jaja w nocy między czerwcem a sierpniem Od tysiącleci żółwie te żyją wokół wyspy Zakynthos. Obecnie wskutek rozwijającego się przemysłu turystycznego tracą ostatnie miejsca lęgowe. Zabójcze dla tych pięknych zwierząt są śmieci pozostawione przez bezmyślnych turystów. Szczególnie niebezpieczne są foliowe reklamówki i woreczki, które żółwie biorą za swój przysmak - meduzy. Wiele żółwi ginie również po staranowaniu przez łodzie oraz motorówki. W celu ich ochrony zostały stworzone specjalne akweny po których pływanie jest zabronione.
The Marine Park obejmuje okolice Laganas Keri oraz Gerakas.
W celu ochrony żółwi na plażach, które stanowią miejsca lęgowe żółwi zostały wprowadzone pewne ograniczenia turystyczne.

No i delfiny...


Delfin – ogólne określenie wodnych ssaków z rzędu waleni, z rodzin Delphinidae (delfiny oceaniczne) i Platanistidae (delfiny słodkowodne), obejmujące średniej wielkości walenie charakteryzujące się wydłużonym pyskiem i obecnością melonu.

Zamieszkują morza obu półkul i wiele rzek strefy równikowej. Często przebywają w gromadach (stadach) od kilku do nawet kilkuset osobników, o wyraźnie zaznaczonej hierarchii. Odbywają dalekie wędrówki. Posiadają zdolność do echolokacji, a przynajmniej jeden gatunek (Sotalia guianensis) także do elektrorecepcji. Porozumiewają się za pomocą dźwięków, określanych jako język delfinów.
Delfin śpi, unosząc się w wodzie na głębokości około 50 cm, z jednym okiem otwartym. Oddycha wynurzając się co 30 sek. na powierzchnię, nie budząc się. Delfiny często polują ławicami. Czasami nawet polują z rekinami. Żywią się rybami, kalmarami i skorupiakami. Ich głównym naturalnym wrogiem jest orka.
Delfiny są zwierzętami społecznymi. Według współczynnika encefalizacji inteligencja delfina wynosi 4–5 i jest wyższa niż u szympansa (dla porównania inteligencja wg tego kryterium dla człowieka wynosi 7, a szympansa 2,5). Tresuje się je do sztuczek w delfinariach. Zdarza się, że pomagają innym delfinom, rannym lub chorym, a czasami nawet człowiekowi.
Tworzenie dużych społeczności pozwala delfinom uniknąć ataku drapieżnika, przede wszystkim rekina. Samice ze swoimi młodymi otoczone są szczególną ochroną, ponieważ zawsze znajdują się wewnątrz stada.
Żyją od 7 do 21 lat.

Lubicie słonie? Jeśli tak to proszę bardzo coś o nich. :)


Słoń afrykański (Loxodonta africana) – gatunek ssaka z rodziny słoniowatych, największy ze współcześnie żyjących gatunków ssaków lądowych. Wcześniej uznawany jako jeden gatunek wraz z afrykańskim słoniem leśnym (Loxodonta cyclotis). Zwierzę stadne, zamieszkuje afrykańską sawannę, lasy i stepy od południowych krańców Sahary po Namibię, północną Botswanę i północną część Afryki. W starożytności wykorzystywane jako zwierzęta bojowe.


Wielkość
Wysokość: samiec – od 3 do 4,2 m, samica od 2,2 do 2,6 m
Długość: samiec – od 6 do 7,5 m, samica – od 4,9 do 6,2 m
Masa ciała: samiec – od 4000 do 6000 kg, samica – od 2100 do 3200 kg
Długość ciosów: do 3 m
Masa ciosów: od 30 do 42 kg.
Tryb życia
Zwyczaje: żyje w grupach rodzinnych
Odgłosy: głębokie chrząkanie jako stała forma komunikacji, trąbienie, gdy jest zdenerwowany
Pożywienie: rośliny
Długość życia: około 70 lat
Cechy charakterystyczne
Uszy – sięgają do 1,5 m długości. Wykorzystywane są do termoregulacji (chłodzenia).
Trąba – służy do oddychania, wąchania, picia i "kąpieli" jak również do zbierania pożywienia i zrywania gałęzi z wyższych partii drzew. Jest zakończona dwoma palczastymi wyrostkami.
Zęby – cztery łuki trzonowców, po jednym z każdej strony szczęki. Mają długości 30 cm i każdy z nich składa się ze zrośniętych 4 zębów. Wraz ze ścieraniem się przednich zębów wyrastają od tyłu kolejno następne, które zastąpią zużyte. Mogą odrastać w całości nawet 6 razy.
Ciosy – przedłużone siekacze, rosną w ciągu całego życia zwierzęcia.
Stopy – spodnia ich strona jest miękka i delikatna, dzięki czemu zwierzę mimo olbrzymiej wagi może poruszać się bezszelestnie.
Skóra – pomarszczona, pokryta szczątkowym owłosieniem. U młodych słoni pokryta jest rzadkimi grubymi włosami.
Słoń afrykański jest większy od swego krewniaka, słonia indyjskiego (azjatyckiego).
Środowisko życia
Samice i młode słonie żyją w stadzie pod przewodnictwem dorosłej samicy, z którą każdy z członków rodziny jest spokrewniony. Młode samce przeganiane są ze stada, kiedy tylko osiągną dojrzałość płciową. Zbierają się później aby prowadzić życie w grupie kawalerów. Dorosłe samce żyją samotnie, dostęp do stada mają tylko przez krótki czas, kiedy samica znajduje się w okresie rui. Pokonując nawet olbrzymie odległości stada nie oddalają się od wody. Słonie nie tylko piją chętnie, ale również uwielbiają się kąpać, najlepiej każdego wieczoru. Po kąpieli słonie obsypują swoją wilgotną skórę piaskiem. Powstała w ten sposób warstwa kurzu i błota pomaga im chronić się przed atakami gryzących owadów.

,,ZWIERZAKI" one są tym co najbardziej kocham w naszym środowisku. Potrafią swoim wyglądem i zachowaniem rozweselić każdego człowieka. W ich towarzystwie można oderwać się od rzeczywistości i zapomnieć o wszystkich nieprzyjemnościach życia. Postarajmy sie wiec cieszyc nimi jak najlepiej tylko potrafimy.

NIEDŹWIEDŹ BRUNATNY

Występowanie, siedliska: Eurazja, Ameryka Północna, północny Meksyk. Występuje w lasach górskich, trudno dostępnych dla człowieka.

 

Cechy charakterystyczne

• Wysokość       90-140 cm

• Długość          170-280 cm samiec

                                150-210 cm samica

• Długość ogona      8-16 cm

• Waga              250-500 kg samiec

                                180-300 kg samica



Ubarwienie niedźwiedzi zależy od miejsc występowania - od czarnego, poprzez rudawy do jasnobrązowego. Cechą charakterystyczną w budowie ciała jest wałek tłuszczowy umiejscowiony na karku. Kończyny niedźwiedzia zakończone są długimi, ostrymi, zaokrąglonymi pazurami.

• Tryb życia: Niedźwiedź brunatny preferuje samotny tryb życia, wędruje w pojedynkę w okresie od wiosny do jesieni, a następnie zapadają w zimowy sen w norach wykapanych przez siebie w ziemi lub w jaskiniach, w czasie którego spalają zgromadzony tłuszcz. W tym okresie wszystkie procesy życiowe zostają spowolnione wraz ze spadkiem temperatury ciała do 4 st.c. Niedźwiedź brunatny żyje średnio do 35 lat

• Polowania: W polowaniach na większe zdobycze wykorzystują swoją masę oraz długie, ostre pazury u łap przednich.

• Odżywianie: Nasiona, grzyby, owoce, ślimaki i dżdżownice, jaja ptaków, ale także ssaki.

• Rozmnażanie: W okresie godów niedźwiedzie parują się i jest to jedyny okres , kiedy porzucają samotny tryb życia. Ciąża trwa 6-9 miesięcy. W gawrze przychodzą na świat dwa młode osobniki.

• Rozwój: Młode niedźwiadki pozostają pod opieką matki przez półtora roku. Po 2-3 latach odchodzą od matki w poszukiwaniu własnego obszaru terytorium